Wenn i schwarze Hornernächte d`Chatze rammle, / wenn sech under graue Wolke d`Chräje sammle,
wenn`s veruss schräg chunnt cho rägne und cho soue, / dass sech nid emol d`Fasnächtler use troue,
de wird`s eim mängisch teuf im Härz inn schwär, / und mer süüfzet: "Wenn`s doch nur scho Früelig wär!"
Schliessli dänkt mer: s`wird wohl guet sy so, / de Früelig isch bis jetz no immer cho.
Muesch nume no es bitzeli chönne warte, / und scho schlycht er heimli dur de Garte
und streut - hesch es nonig gseh? - ums Huus / hampflewys Schneeglöggli, Geisseblüemli uus
und Krokus: Ganzi Näschtli under de Bäume: / Jetz isch de Früelig do, muesch nümme träume!
Ghei jetz ewägg de graui Winterplunder, / jetz finde mir im Garte Früeligswunder!

P. Stäheli